پيمودن راه راست

(192) (و من كلام له (عليه ‏السلام) ) أَيُّهَا النَّاسُ لَا تَسْتَوْحِشُوا فِي طَرِيقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ فَإِنَّ النَّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا عَلَى مَائِدَةٍ شِبَعُهَا قَصِيرٌ وَ جُوعُهَا طَوِيلٌ  

« 650»

أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا يَجْمَعُ النَّاسَ الرِّضَا وَ السُّخْطُ وَ إِنَّمَا عَقَرَ نَاقَةَ ثَمُودَ رَجُلٌ وَاحِدٌ فَعَمَّهُمُ اللَّهُ بِالْعَذَابِ لَمَّا عَمُّوهُ بِالرِّضَا فَقَالَ سُبْحَانَهُ ( فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ) فَمَا كَانَ إِلَّا أَنْ خَارَتْ أَرْضُهُمْ بِالْخَسْفَةِ خُوَارَ السِّكَّةِ الْمُحْمَاةِ فِي الْأَرْضِ الْخَوَّارَةِ أَيُّهَا النَّاسُ مَنْ سَلَكَ الطَّرِيقَ الْوَاضِحَ وَرَدَ الْمَاءَ وَ مَنْ خَالَفَ وَقَعَ فِي التِّيهِ.

ص650 از سخنان آن حضرت عليه السّلام است (در ترغيب به رستگارى و نگران نبودن از كمى‏  پيروان حقّ و سفارش بنهى از منكر كردن) 1 اى مردم، در راه هدايت و رستگارى از جهت كمى‏  پيروان آن (و بسيارى مخالفين) نگران نباشيد، زيرا مردم گرد آمده‏اند بر سر خوانى كه سيرى آن اندك و گرسنگيش بسيار است (به زينت و آرايش دنيا دل بسته‏اند كه بزودى فانى ميشود، و بر اثر دلبستگى و پيروى نكردن از حقّ در قيامت بعذاب و گرفتارى بى ‏پايان مبتلى مى‏ گردند). 2 اى مردم، رضاء و خوشنودى (به معصيت و نافرمانى) و خشم (از طاعت و بندگى) مردم را گرد مى‏ آورد (براى عذاب آماده مى‏ سازد) و (اگر چه مباشر عمل ديگرى باشد، زيرا مانند آنست كه خود آنرا بجا آورده، چنانكه) ناقه (حضرت صالح پيغمبر قوم) ثمود را يك مرد پى كرد و كشت، پس خداوند همه آنها را عذاب نمود بجهت آنكه به كشتن ناقه راضى بودند، و (از اينرو) خداوند سبحان (در قرآن كريم س 26 ى 157) فرموده:  

 ص651

 فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ يعنى قوم ثمود ناقه را پى كرده كشتند و در بامداد بعد (چون آثار عذابى كه حضرت صالح بايشان خبر داده بود مشاهده نمودند) پشيمان شدند، پس (كشتن ناقه را به همه آنان نسبت داده بجهت آنكه از كشنده با اينكه مى‏ توانستند جلوگيرى ننمودند، بلكه بفعل او هم راضى بودند، و) عذاب آنها چنين بود كه زمين آنها بر اثر (زلزله و) فرو رفتن (عمارت) صدا كرد مانند صدا كردن آهن شخم زنى داغ شده در زمين هموار. 3 اى مردم، هر كه راه راست را به پيمايد به آبادى مى‏ رسد (و از تشنگى مى‏ رهد) و هر كه بيراه‏ ه برود (از راه راست پا بيرون نهد) در بيابان بى آب و گياه فرود آيد (و از بى آبى جان سپارد، خلاصه هر كه بدستور خدا و رسول رفتار نمايد نيك‏بخت شود، و هر كه از شيطان و نفس امّاره پيروى كند بعذاب مبتلى گردد).